“Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει.” – Αγάθων,450-400 π.Χ.
Αυτό πρέπει να έχει σαν Οδηγό κάθε ένας που κατά κάποιο τρόπο έχει εμπλοκή στην δημόσια ζωή και στην δημόσια Διοίκηση διορισμένος ή αιρετός, όμως άμα τη ανάληψη των καθηκόντων, τα λόγια του προγόνου μας Αγάθωνα είναι κενά.
Μετά τα “κατορθώματα” του Αναπληρωτή Διοικητή του Νοσοκομείου Ιεράπετρας, που έχουν διαταράξει τη λειτουργία του Ιδρύματος και έχουν φτάσει στη Βουλή, έρχεται και η Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Λασιθίου Ο.Μ. Έδρας Αγίου Νικολάου να τον συναγωνιστεί. Πρόκειται για τις πρόσφατες τοποθετήσεις – ξεκαθάρισμα – απόφαση Διοικητού, των Τομεαρχών και Προϊσταμένων κλινικών, τμημάτων στην Νοσηλευτική Υπηρεσία. αλλά και σε αλλαγές προϊσταμένων τόσο στη Νοσηλευτική όσο και στην Διοικητική Υπηρεσία με καθαρά κομματικά κριτήρια. Η εσκεμμένη καθυστέρηση της κυβέρνησης της ΝΔ της σύστασης Υπηρεσιακού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων έχει ως αποτέλεσμα την αυθαίρετη απόφαση του Διοικητού για να τοποθετήσει με αμφίβολα και μη αξιοκρατικά κριτήρια, παρά μόνο με κομματική βούλα, τομεαρχών και προϊσταμένων για δεύτερη φορά μέσα σε ένα έτος, χωρίς να λάβει υπόψη ούτε τα κριτήρια επιλογής που αναφέρονται στο νόμο ούτε και τον ίδιο τον οργανισμό του ιδρύματος για τις απαιτήσεις τυπικών προσόντων στελέχωσης του, που ρητά αναφέρεται ότι είναι προϋπόθεση προβαδίσματος.
Έτσι παραγκωνίσθηκαν υπάλληλοι με πλούσια βιογραφικά, μεταπτυχιακές σπουδές και μεγάλη διοικητική εμπειρία σε θέσεις ευθύνης και που είχαν κριθεί παλαιότερα από Υπηρεσιακά Συμβούλια Επιλογής και τοποθετήθηκαν οι φίλα προσκείμενοι χωρίς τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, άπειροι και διοικητικά ανεπαρκείς.. Στο οίστρο μάλιστα της ικανοποίησης των κομματικών απαιτήσεων, έφτασαν στο σημείο υπάλληλοι να αναβαθμίζονται δύο φορές μέσα στο ίδιο έτος, να καταλήγουν από το πουθενά διευθυντές, και να διορίσουν προϊσταμένη σε νοσηλευτικό τμήμα που δεν λειτουργεί, ενώ για καίρια διευθυντική θέση στην Διοικητική Υπηρεσία δεν προβαίνουν σε πλήρωση της, πιθανόν λόγω του ότι δεν υπάρχει κομματικός φίλος με τα απαραίτητα τυπικά προσόντα για την κατάληψη της.
Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει […] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά […] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Μάνος Χατζιδάκις (1925- 1994 ).
